Συγκεκριμένα, ο Γιάννης Μητράκης, χορευτής του Μπαλέτου, εμφανίστηκε πριν την αρχή της παράστασης, τυλιγμένος με μια σημαία της Ουκρανίας, λέγοντας τα εξής:

«Καλησπέρα σας. Ονομάζομαι Γιάννης Μητράκης και είμαι χορευτής του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Ο πατέρας μου είναι Έλληνας και η μητέρα μου Ουκρανή. Εδώ και δέκα μέρες η χώρα της μητέρας και των παππούδων μου βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, μετά την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων. Εκ μέρους όλων των εργαζομένων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής θα ήθελα να σας πω ότι η αποψινή παράσταση αφιερώνεται στην Ουκρανία και τους κατοίκους της, οι οποίοι ζουν δραματικές στιγμές. Ας γίνει η τέχνη και ο πολιτισμός η φωνή όλων μας για την άμεση λήξη αυτού του πολέμου». Στη συνέχεια κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή για τα θύματα του πολέμου στην Ουκρανία.

Ωστόσο, κάποιοι από τους συμμετέχοντες στην παράσταση, διαφώνησαν με αυτή την κίνηση, λέγοντας πως η θέση που εξέφρασε ο χορευτής δεν τους εκπροσωπεί όλους, διαμαρτυρόμενοι ότι δεν ερωτήθηκαν ποτέ από τη διεύθυνση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για αυτή την κίνηση. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Σωματείου Εργαζομένων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, δημοσιοποίησαν τη διαφωνία τους αμέσως μετά το διάλειμμα.

Στην αίθουσα επικράτησε αναταραχή με άλλους θεατές να γιουχάρουν τους διαμαρτυρόμενους και άλλους να υποστηρίζουν την κίνηση διαμαρτυρίας των εργαζομένων.

Η ανακοίνωση του Σωματείου Εργαζομένων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

«ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ  για την παρέμβασή μας στην παράσταση του Οθέλλου

Στην παράσταση «Otello» το Σάββατο 5 Μαρτίου, η καλλιτεχνική διεύθυνση του θεάτρου προέβη σε μια κίνηση που δημιούργησε αντιδράσεις στην πλειοψηφία των εργαζομένων.
Αποφάσισε να διαβάσει μια ανακοίνωση στο κοινό, σχετική με τον πόλεμο στην Ουκρανία, μέσω ενός συναδέλφου, λέγοντας ότι εκφράζει και τους εργαζομένους της ΕΛΣ, χωρίς όμως να έχουμε ερωτηθεί αν συμφωνούμε με το περιεχόμενό της αλλά ούτε και με τον τρόπο που θα την παρουσίαζε στο κοινό (έχοντας τον συνάδελφο να κρατάει την Ουκρανική σημαία).

Μετά απ’ αυτή την κίνηση θεωρήσαμε υποχρέωσή μας μετά το τέλος του διαλείμματος να ενημερώσουμε το κοινό με την ακόλουθη ανακοίνωση:

«Εκφράζουμε την αντίθεσή μας στην κίνηση που έκανε η διοίκηση, χωρίς να ερωτηθούμε για ένα τόσο σοβαρό θέμα, να βγάλει μια ανακοίνωση που δείχνει μια μονομέρεια με το θέμα του πολέμου που γίνεται στην Ουκρανία.  Εμείς δεν τασσόμαστε με καμία πλευρά του πολέμου. Η τέχνη πρέπει να ενώνει τους ανθρώπους. Είμαστε υπέρ της ειρήνης. Να σταματήσει τώρα ο πόλεμος. Είμαστε αλληλέγγυοι με τον Ουκρανικό λαό και τους λαούς της περιοχής. Δεν αποδεχόμαστε την κυβερνητική προπαγάνδα για να νομιμοποιηθεί στη συνείδηση του κόσμου η εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο. Λέμε τώρα να σταματήσει ο πόλεμος».

Στις αντιδράσεις του κοινού (θετικές και αρνητικές), παρενέβη ο σολίστ Αντονένκο ο οποίος είπε προς εμάς «ότι δε θέλει η τέχνη να μπλέκεται με την πολιτική» και προς το κοινό «Είμαι Ουκρανός, έχω συγγενείς στην Ουκρανία αλλά ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι εδώ και 8 χρόνια»

Για όσους λένε διάφορα στα social media και προσπαθούν να διαμορφώσουν αρνητικό κλίμα για την παρέμβασή μας, έχουμε να πούμε ότι:

Η διοίκηση, διαλέγοντας μεριά, χρησιμοποίησε τον πόνο και την αγωνία του συναδέλφου για τους συγγενείς του στην Ουκρανία για να συνεχίσει την προσπάθεια της κυβέρνησης – που είδαμε και πρόσφατα στο Δήμο Αθηναίων όπου ζητήθηκε εκτός προγράμματος να παιχτεί ο Ουκρανικός Ύμνος – να νομιμοποιηθεί στην συνείδηση του Ελληνικού λαού η συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο της Ουκρανίας και στους Νατοϊκούς σχεδιασμούς.

Δεν έχουμε δει όμως να δείχνει την ίδια ευαισθησία εδώ και 8 χρόνια γι’ αυτά που συμβαίνουν στην Ουκρανία, ούτε παλαιότερα για την επίθεση στη Συρία, στο Ιράκ κ.α

Έχει μεγάλη ευθύνη όταν συντάσσεται με τις επιλογές του Υπουργείου, της κυβέρνησης και της ΕΕ όπου στοχοποιούνται Ρώσοι καλλιτέχνες και έργα Ρώσων συνθετών.

Χρόνια τώρα στο θέατρο συνυπάρχουμε αρμονικά με συναδέλφους Ρώσους, Ουκρανούς, Μολδαβούς κ.α Δε θα αφήσουμε σε καμιά διοίκηση και σε καμία κυβέρνηση να μας χωρίσει. Δεν τασσόμαστε με καμία πολεμική πλευρά, με καμία πολεμική προπαγάνδα μέσω του πολιτισμού.

Εμείς θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε τις θέσεις μας. Λέμε:

• Η τέχνη πρέπει να παίρνει θέση, αλλά υπέρ των λαών και όχι να μπαίνει στην μέση ως σάκος του μποξ για τα συμφέροντα των λίγων.
• Η τέχνη πρέπει να ενώνει τους ανθρώπους και όχι να τους διχάζει.
• Δε διαλέγουμε σημαία, αλλά λαούς.
• Να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία. Απεμπλοκή τώρα της Ελλάδας και όλων των άλλων Νατοϊκών χωρών από τον πόλεμο της Ουκρανίας.

Για το Δ.Σ. του Σ.Ε.Ε.Λ.Σ.

Ο Πρόεδρος Νεκτάριος Σαμαρτζής

Η  Γενική Γραμματέας Αθηνά Βρούβα».

Ρεσιτάλ έδωσε και χθες στη βουλή ο κύριος Πλεύρης με τις στερεότυπες πλέον δηλώσεις/ εισηγήσεις του αναφορικά με το μέλλον των υγειονομικών, που κρατώντας Θερμοπύλες, αντιστέκονται στη διάλυση και την ιδιωτικοποίηση του εθνικού συστήματος υγείας.

Ας σταθούμε σε συγκεκριμένα σημεία των δηλώσεων που χρίζουν από μέρους μας μια πιο αναλυτική επεξεργασία:
 
–  Θέμα δικής μας επιλογής η απομάκρυνσή μας από το ΕΣΥ, κατά τον υπουργό, ο οποίος επιδίδεται τελευταία με ιδιαίτερη ευχαρίστηση στη χρήση της λέξης “ριψάσπιδες”.
“Ρίψασπις”, κύριε υπουργέ είναι αυτός που ενάντια στις εντολές των ανωτέρων του, λιποψυχώντας, εγκαταλείπει άτακτα το πεδίο της μάχης, αφήνοντας τα όπλα του κατάχαμα και εκτεθειμένους τους συναγωνιστές του.

Τι σχέση έχουν με αυτόν τον χαρακτηρισμό, υγειονομικοί υπάλληλοι οι οποίοι επί 18 μήνες έδιναν τη μάχη στην πρώτη γραμμή, με πλήρη ένδεια υλικοτεχνικής υποδομής, σε ένα σύστημα υγείας, το οποίο ουδέποτε ενισχύθηκε ως θα όφειλε στη φάση αυτή, αλλά αντιθέτως με πλήρη κυβερνητική πρόθεση αφέθηκε να καταρρεύσει;

Τι σχέση έχουν με αυτόν τον χαρακτηρισμό, υγειονομικοί υπάλληλοι, οι οποίοι χωρίς να μπει στο τραπέζι της αντιπαράθεσης και να ζυγιστεί ο επιστημονικός τους λόγος, εν μέσω πανδημίας και χωρίς να ερωτηθούν, τέθηκαν εκτός πεδίου μάχης, με απόφαση των κυβερνώντων;

Όχι κύριε υπουργέ. Η απόφαση και η επιλογή να μείνουν εκτεθειμένοι οι συνάδελφοί μας, τους οποίους μέχρι σήμερα μεταχειρίζεστε ως κοινά υποζύγια σε μία μάχη εντελώς άνιση γι αυτούς, χτυπώντας τους φιλικά στην πλάτη και μπουκώνοντάς τους με φιλοφρονήσεις περί αλτρουισμού και περί άριστης επίδειξης ατομικής υπευθυνότητας, η επιλογή αυτή ήταν της κυβέρνησης του Μητσοτάκη και όχι δική μας.

Εκτός αυτού, η προσπάθεια επιβολής κλίματος διχαστικού εντός των νοσοκομείων σε αυτή τη φάση, όπου και τα επίσημα συνδικαλιστικά μας όργανα καταγγέλλουν πλέον απερίφραστα το κυβερνητικό σχέδιο διάλυσης του ΕΣΥ, σας προσθέτει μια νότα γραφικότητας. Σας συμβουλεύουμε να αλλάξετε τακτική.

–  Ο κύριος υπουργός έμαθε άλλον έναν όρο τον οποίο έσπευσε να συμπεριλάβει στα λεκτικά του εργαλεία εντυπωσιασμού: Θα τον ενημερώσουμε ότι ο όρος “lege artis” για έναν υπηρέτη υγείας σημαίνει ότι ο υπηρέτης της υγείας ενεργεί βάσει των κανόνων της ιατρικής(νοσηλευτικής) τέχνης.

Τους κανόνες αυτούς κύριε Πλεύρη, τους καθορίζουν γνώσεις θεμελιωμένες στους αιώνες, οι οποίες υπόκεινται συνεχώς σε επεξεργασία και τελειοποίηση, διδάσκονται και κατοχυρώνονται σε σχολές και πανεπιστήμια καθώς και μέσα από πολυετή εμπειρία στο εκάστοτε πεδίο της δράσης.

Τους κανόνες αυτούς ΔΕΝ τους θεσπίζει μια κυβέρνηση τεχνοκρατών εν μία νυκτί, παραποιώντας ορισμούς και σπέρνοντας σύγχυση και παραπληροφόρηση, αντιβαίνοντας στην κοινή επιστημονική λογική.

Και αν όσα λέμε δεν πείθουν, τότε δεν έχετε παρά να μετρήσετε τους νεκρούς ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ που προέκυψαν από την πολιτική σας της “εξυγίανσης” του ΕΣΥ.
Η φράση εξάλλου: “η πολιτεία ΘΕΛΕΙ, αυτοί που παρέχουν υπηρεσίες υγείας να σέβονται την επιστήμη και να μην λειτουργούν με αντιεπιστημονικές μεθόδους”, αναδεικνύει περίτρανα ότι η επίκληση της επιστήμης δεν είναι παρά προσχηματική. Αυτό που πραγματικά μετράει δεν είναι η επιστημονική αλήθεια, αλλά αυτό που ΘΕΛΕΙ, αυτό που επιβάλλει η κυβέρνηση.
Αν τους αφήνεις να μιλάνε αρκετή ώρα, την αλήθεια την αποκαθιστούν από μόνοι τους…

– Άλλη μια φράση του υπουργού θα θέλαμε να παραθέσουμε αυτούσια:

“Αυτός λοιπόν που αρνείται να λειτουργήσει σύμφωνα με τους κανόνες της ιατρικής επιστήμης, ασχέτως πανδημίας, είναι κατά της επιστήμης που καλείται να υπηρετήσει στο ΕΣΥ.”
Εδώ παρατηρούμε τα εξής:

1) δεν είναι η πρώτη φορά που ο κύριος υπουργός καθώς και άλλοι, αφήνουν υπονοούμενα ότι η καθυπόταξη των εκφραστών της ελεύθερης επιστημονικής άποψης ΔΕΝ θα είναι ένα θέμα χρονικά περιορισμένο στην πανδημία, αλλά θα επιβληθεί δια παντός και “ασχέτως πανδημίας”.

2) συχνά επίσης τονίζει ο κύριος υπουργός, εμμέσως πλην σαφώς, ότι το σχέδιο αυτό καθυπόταξης αφορά ειδικά το ΕΣΥ.
 
Κλείνουμε  το παρόν δελτίο απευθύνοντας μια ερώτηση προς τον κύριο υπουργό:

Αυτούς τους έρμους τους επικουρικούς που ορκίζεται ότι θα μονιμοποιήσει προσφέροντάς τους τις θέσεις μας, ξεχνώντας ότι οι τελευταίοι ούτως ή άλλως καλύπτανε εσαεί πάγιες ανάγκες του συστήματος, αλήθεια τι περιμένει και δεν τους μονιμοποιεί;
Μπορεί να μας εξηγήσει ο κύριος υπουργός γιατί, αφού ισχυρίζεται ότι θα τους μονιμοποιήσει, αποφασίστηκε για άλλη μια φορά η παράταση των συμβάσεων των επικουρικών έως το τέλος του χρόνου, διαιωνίζοντας το καθεστώς της ομηρίας τους;
 
Καλούμε τον κύριο υπουργό να πάρει θέση σε όσα παραθέτουμε και παρόλο που μας έχει αποκλείσει από το διάλογο, εμείς δεν του στερήσαμε ποτέ τη δυνατότητα και πάντα τον καλούμε μέσα από τα δελτία τύπου μας, να δώσει τις απαραίτητες διευκρινήσεις στο θολό τοπίο των εισηγήσεών του, οι οποίες εισηγήσεις, καθώς κόπτεται και διαρρηγνύει επιμόνως τα ιμάτιά του, είναι αποκλειστικά δικές του και κανενός άλλου.
 
Όποτε είστε έτοιμος λοιπόν, αξιότιμε κύριε υπουργέ...
 
 
                    
Μετά ειλικρινούς και αποκλειστικής τιμής 

Οι υγειονομικοί υπάλληλοι κατά της υποχρεωτικότητας 
Δίκτυο 38 νοσοκομείων / δομών υγείας και ΕΚΑΒ Αθήνας

Υγειονομικοί κατά της Υποχρεωτικότητας
Δίκτυο 38 Νοσοκομείων/Δομών Υγείας Αττικής και ΕΚΑΒ Αθηνών
 

Κύρα Αδάμ

Οι διπλωματικές ισορροπίες της χώρας άλλαξαν σε λίγα 24ωρα εξαιτίας των αποφάσεων της κυβέρνησης

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποφάσισε μονομερώς να αλλάξει τις διπλωματικές ισορροπίες της χώρας.

Εξαρτά πλέον την Ελλάδα και τα συμφέροντά της αποκλειστικώς και μόνο από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίες, κατά τη μακρόχρονη επεκτατική πολιτική της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα, ουδέποτε υποστήριξαν ανοιχτά και καθαρά την Αθήνα και τη Λευκωσία απέναντι στις συνεχείς τουρκικές παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου.

Οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. κόπτονται τώρα για τις -σοβαρές, πράγματι- παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου από τη Ρωσία, ενώ ενταφιάζουν μανιωδώς τις δικές τους παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, της Συρίας, ακόμα και του Ιράκ, όταν οι ΗΠΑ κινητοποίησαν ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα «για τα πυρηνικά του Σαντάμ Χουσεΐν», που δεν βρέθηκαν ποτέ και αποδείχθηκε ότι όλα ήταν ένα ψέμα…

Με μια εκπληκτική στοχοπροσήλωση «στη Δύση και στις αξίες της», η κυβέρνηση Μητσοτάκη διέλυσε μέσα σε ένα 24ωρο έναν «σταθερό βραχίονα» της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, που ήταν -μέχρι πρότινος- η σταθερή θέση της Ρωσίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας σε αποφάσεις και ψηφίσματα που είχαν να κάνουν κυρίως με το Κυπριακό, αλλά και σε θέματα στο Αιγαίο.

Στο εξής, οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν μπορούν να στηρίζονται στη Μόσχα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και δεν θα μπορούν να επικαλεστούν τη βοήθειά της αν χρειαστεί. Αντιθέτως, οι ελληνικές κυβερνήσεις στο εξής θα έχουν απέναντί τους τη Μόσχα, η οποία εξαργύρωσε (σύμφωνα με την πρόσφατη επικοινωνία Πούτιν – Ερντογάν) την υποστήριξη της Αγκυρας -που δεν επιβάλλει κυρώσεις εναντίον της- με συνεχή ροή ρωσικών οπλικών συστημάτων, και συγκεκριμένα πυραύλων S-400, στραμμένων εναντίον στόχων στο Αιγαίο, στη Μεσόγειο και την Κύπρο ενδεχομένως…

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν παρατήρησε -ούτε καν κοντοστάθηκε- στη σώφρονα πολιτική της Λευκωσίας, που δεν έσπευσε να στείλει «βοήθεια» στην Ουκρανία όχι γιατί υποστηρίζει τις ενέργειες της Ρωσίας, αλλά γιατί δεν επιθυμεί -και σωστά- να περάσει στον μακρύ κατάλογο των δυτικών χωρών που η Μόσχα θεωρεί πλέον εχθρούς της, αφού με την αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού στην Ουκρανία δηλώνουν ότι είναι σε πόλεμο με τη Ρωσία – και χωρίς να υπάρχουν καμιά νομικά δεσμευτική απόφαση, ψήφισμα ή μέτρα του ΟΗΕ σε βάρος της Ρωσίας. Η κυβέρνηση της Ν.Δ., ακόμα, δεν εξέτασε προσεκτικά και τη στάση του «φίλου και προστάτη» της Ελλάδας Ε. Μακρόν, ο οποίος δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι δεν θα πάψει να συνομιλεί με τον Πούτιν για την εξεύρεση λύσης.

Οι ελληνορωσικές σχέσεις, διαταραγμένες ήδη από τις προηγούμενες οικονομικές κυρώσεις της Ε.Ε. στη Ρωσία το 2014, πάλι για την Ουκρανία, απέκτησαν αρνητικό πρόσημο όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσέφερε την Αλεξανδρούπολη και το Στεφανοβίκι ως βάσεις στις ΗΠΑ για τη διέλευση οπλικών συστημάτων και δυνάμεών τους «προς Βορρά».

Η Ρωσία είχε προειδοποιήσει δύο φορές -και κατά την επίσκεψη Μητσοτάκη στη Μόσχα τον Δεκέμβριο και προσφάτως στην εσπευσμένη επίσκεψη του Ν. Δένδια στη Μόσχα- ότι η Ελλάδα θα θεωρηθεί «εχθρικός στόχος» της Ρωσίας αν αμερικανικά στρατεύματα κινηθούν εναντίον της από τις βάσεις αυτές. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, σε κίνηση «αυτοπροστασίας», δεν έχει ακόμα κυρώσει στη Βουλή την ελληνοαμερικανική συμφωνία…

Στους κόλπους της κυβέρνησης εξαπλώνεται μια λανθασμένη αντίληψη (σκόπιμη ή αφελής) ότι η Δύση, μόλις ξεμπερδέψει με τη Ρωσία, θα στραφεί προς την Τουρκία και θα απαιτήσει συμμόρφωση της Αγκυρας με το Διεθνές Δίκαιο στις επεκτατικές βλέψεις της εναντίον της Ελλάδας.

Φυσικά, τέτοιες αντιλήψεις δεν εξυπηρετούν ούτε ανέκδοτο μιας εβδομάδας. Αφήνουν όμως μεγάλα περιθώρια συλλογισμών για μια νέα, καθοδηγούμενη εκ νέου, ελληνοτουρκική «προσέγγιση», δηλαδή συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν με αθέατες ελληνικές παραχωρήσεις, όπως είχε συμβεί και στις δύο προηγούμενες συναντήσεις τους.

 

iskra.gr

«Ο χρόνος θα τα βάλει όλα στη θέση τους, θα δείξει ποιος είχε δίκιο και ποιος – την κρίσιμη στιγμή – έδειξε έλλειψη διορατικότητας, έκανε λάθος επιλογή» αναφέρει η εκπρόσωπος του Ρωσικού ΥΠΕΞ

Στην επίσημη σελίδα της στο facebook η πρεσβεία της Ρωσίας στην Αθήνα ανάρτησε εκτενές σχόλιο της εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας Μαρίας Ζαχάροβα σχετικά με την Ελλάδα και τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Χονδροειδείς κατηγορίες

Στο σχόλιό της η Μαρία Ζαχάροβα κάνει λόγο για αντιρωσική προπαγάνδα στην Ελλάδα και δυσφήμιση της Ρωσίας, υποστηρίζοντας ότι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν ήταν απρόκλητη.

«Ανώτατοι αξιωματούχοι της Αθήνας επιτρέπουν στον εαυτό τους να διατυπώνουν χονδροειδείς κατηγορίες κατά της χώρας μας και της ηγεσίας της» αναφέρει μεταξύ άλλων η επίσημη εκπρόσωπος του Ρωσικού ΥΠΕΞ και καταλήγει:

«Ο χρόνος θα τα βάλει όλα στη θέση τους, θα δείξει ποιος είχε δίκιο και ποιος – την κρίσιμη στιγμή – έδειξε έλλειψη διορατικότητας, έκανε λάθος επιλογή. Πιστεύουμε, ότι οι αιώνιοι δεσμοί που συνδέουν τους λαούς της Ρωσίας και της Ελλάδας θα αντέξουν και σ’ αυτές τις δοκιμασίες».

Αναλυτικά το σχόλιο της Eπίσημης Eκπροσώπου του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας Μαρίας Ζαχάροβα σχετικά με την αντιρωσική πληροφοριακή εκστρατεία στην Ελλάδα έχει ως εξής:

 

Άνευ προηγουμένου εκστρατεία και δυσφήμιση

«Δώσαμε προσοχή στην άνευ προηγουμένου εκστρατεία που εξαπολύθηκε στην Ελλάδα για την δυσφήμιση της πολιτικής της Ρωσίας. Ανώτατοι αξιωματούχοι της Αθήνας επιτρέπουν στον εαυτό τους να διατυπώνουν χονδροειδείς κατηγορίες κατά της χώρας μας και της ηγεσίας της, κυριολεκτικά συναγωνίζονται τους ομοϊδεάτες τους σε αυτό. Υποκριτικά μιλούν για «απρόκλητη επίθεση» εναντίον της Ουκρανίας, για πρώτη φορά από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο «μαζική εισβολή» κ.α.

»Να υπενθυμίσουμε ότι με προσπάθειες, πρώτα απ’ όλα, των ΗΠΑ και των δορυφόρων τους, οι πόλεμοι και οι συγκρούσεις ταρακουνούν τον κόσμο όλες τις τελευταίες δεκαετίες – οι νατοϊκοί βομβαρδισμοί της Γιουγκοσλαβίας το 1999, οι επιχειρήσεις στο Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, το Αφγανιστάν. Κανείς δεν έχει αναλάβει τις ευθύνες του για τις τεράστιες θυσίες και τα βάσανα των λαών αυτών των χωρών.

Αιματηρό πραξικόπημα του 2014

»Σήμερα, τα εγκλήματα του καθεστώτος του Κιέβου, που ανέβηκε στην εξουσία ως αποτέλεσμα του αιματηρού πραξικοπήματος του 2014, παραμένουν στη σκιά του νέου κύματος των αντιρωσικών παρατραβηγμένων επικρίσεων. Αποσιωπάται το γεγονός ότι η Κριμαία και η Σεβαστούπολη πλήρωσαν για την ελεύθερη επανένωσή τους με τη Ρωσία με τον ολοκληρωτικό αποκλεισμό και τις δυτικές κυρώσεις. Στο πολιορκημένο Ντονμπάς, ως αποτέλεσμα των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων των Ουκρανών νεοναζί, τα τελευταία οκτώ χρόνια έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι από 14 χιλιάδες άμαχοι, ενώ στους Ρώσους τους προτάθηκε να εγκαταλείψουν το έδαφος της Ουκρανίας. Και το τι σημαίνουν οι καθημερινοί πυροβολισμοί μπορούν να εξηγήσουν, μεταξύ άλλων, οι Έλληνες ομογενείς οι οποίοι κατοικούν στα εδάφη της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ και της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ.

»Η Ευρωπαϊκή Ένωση προτίμησε να παρακολουθεί σιωπηλά την εξόντωση του άμαχου πληθυσμού του Ντονμπάς, έγινε συνεργός στην πολυετή γενοκτονία των κατοίκων της νοτιοανατολικής Ουκρανίας. Τώρα η Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, έχει εγγραφεί εντελώς στις τάξεις των συνηγόρων του καθεστώτος του Κιέβου, ενώ η ρωσοφοβική υστερία που καλλιεργείται από τις Αρχές έχει φτάσει σε σημείο βρασμού. Σε αυτή τη βάση λαμβάνονται βαθύτατα εσφαλμένες, εγκληματικές αποφάσεις, συμπεριλαμβανομένης της αποστολής όπλων στην Ουκρανία. Στο τέλος, τα όπλα θα στραφούν και εναντίον των αμάχων, συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων, τους οποίους τα ουκρανικά εθνικιστικά τάγματα χρησιμοποιούν ως ανθρώπινη ασπίδα και οι οποίοι έχουν ήδη πέσει θύματα αυτής της απάνθρωπης τακτικής.

Θυσιάστηκε η κοινή λογική στο όνομα των δυτικών σχεδιασμών

»Στο όνομα των συλλογικών δυτικών σχεδιασμών – να κάνουν κακό στη Ρωσία με κάθε κόστος – θυσιάστηκε η κοινή λογική. Οι διμερείς δεσμοί καταστρέφονται σκοπίμως, και οι ρωσοελληνικές σχέσεις, δυστυχώς, δεν αποτελούν εξαίρεση. Η Αθήνα υποστηρίζει ενεργά το καθεστώς κυρώσεων της ΕΕ. Μας αποδίδουν δήθεν «ενεργειακό εκβιασμό», διακηρύσσουν ως στόχο την τάχιστη απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο, οι αδιάκοπες προμήθειες του οποίου επί δεκαετίες αποτελούν σταθεροποιητικό παράγοντα για τον εθνικό ενεργειακό τομέα. Με τη συλλογική ντιρεκτίβα των Βρυξελλών, ο ελληνικός ουρανός έκλεισε για τις ρωσικές αεροπορικές εταιρείες.

»Δόθηκε η διαταγή για αναστολή της κάθε συνεργασίας στον τομέα του πολιτισμού, για την διακοπή των Κοινών Αφιερωματικών Ετών. Ακούγονται εκκλήσεις για πλήρη παύση κάθε συνεργασίας. Ουσιαστικά, για χάρη των ασαφών και αμφίβολων στόχων, η ηγεσία της Ελλάδας είναι έτοιμη να μηδενίσει την ίδια την κοινή μας ιστορική κληρονομιά, που μόλις χθες η ίδια χαρακτήριζε ως φυσικό της πλεονέκτημα στη συνεργασία με τη Ρωσία.

Αιώνιοι οι δεσμοί Ρωσίας και Ελλάδας, θ’ αντέξουν και σ’ αυτές τις δοκιμασίες

»Ο χρόνος θα τα βάλει όλα στη θέση τους, θα δείξει ποιος είχε δίκιο και ποιος – την κρίσιμη στιγμή – έδειξε έλλειψη διορατικότητας, έκανε λάθος επιλογή. Πιστεύουμε, ότι οι αιώνιοι δεσμοί που συνδέουν τους λαούς της Ρωσίας και της Ελλάδας θα αντέξουν και σ’ αυτές τις δοκιμασίες».

Με πλούσια ναζιστική δράση έχει κατηγορηθεί και στο παρελθόν για σφαγές αμάχων

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έφερε στο προσκήνιο το Τάγμα Αζόφ.

Το συγκεκριμένο Τάγμα Αζόφ ήρθε και πάλι στο προσκήνιο σήμερα Τρίτη μετά την ανάρτηση της ρωσικής πρεσβείας ότι τα μέλη του, τρομοκρατούν κατοίκους στη Μαριούπολη, ενώ λίγες ημέρες πριν η ρωσική πρεσβεία έδειχνε επίσης τους ίδιους, για το μακελειό στο ουκρανικό χωριό Σαρτανά της Μαριούπολης με τους 10 νεκρούς Έλληνες ομογενείς.

Τι πρεσβεύει το Τάγμα Αζόφ

Το Τάγμα Αζόφ είναι εθελοντική ακροδεξιά και νεοναζιστική μονάδα της εθνικής φρουράς της Ουκρανίας η οποία εδρεύει στη Μαριούπολη στην παράκτια περιοχή Αζοφικής θάλασσας.

Το συγκεκριμένο τάγμα πήρε μέρος στις μάχες μεταξύ των φιλορωσικών αυτονομιστικών δυνάμεων και των Ουκρανών, τον Ιούνιο του 2014 κατά την διάρκεια της κρίσης στη νοτιοανατολική Ουκρανία.

Το συγκεκριμένο τάγμα πήρε μέρος στις μάχες μεταξύ των φιλορωσικών αυτονομιστικών δυνάμεων και των Ουκρανών, τον Ιούνιο του 2014 κατά την διάρκεια της κρίσης στη νοτιοανατολική Ουκρανία.

Τα μέλη του Τάγματος είναι από την ανατολική Ουκρανία και μιλούν ρωσικά, ενώ μερικοί νεοσύλλεκτοι προέρχονται από τις ανατολικές πόλεις του Ντόνετσκ και Λουχάνσκ.

Ο πρώτος διοικητής του συντάγματος ήταν ο ακροδεξιός Αντρίι Μπιλέτσκι, ο οποίος ηγήθηκε της νεοναζιστικής οργάνωσης Patriot of Ukraine και της Εθνικόσοσιαλιστικής Συνέλευσης.

• Διαβάστε επίσης: Πόλεμος στην Ουκρανία: «Είμαστε το νέο Στάλινγκραντ», λένε κάτοικοι της Μαριούπολης

Ακόμη, η μονάδα έχει συνδεθεί με νεοναζί, με μέλη που φορούν νεοναζιστικά και σύμβολα των SS. Η γερμανική τηλεόραση ZDF παρακολούθησε μαχητές του τάγματος των Αζοφ που φορούσαν κράνη με σβάστικες και παγανιστικούς ρούνους. Το σύμβολο της μονάδας που φέρουν στα μανίκια τους οι μαχητές του τάγματος είναι ένας πλάγιος Ρούνος, τυπικά είναι ένα αγκίστρι για λύκους (λυκοπαγίδα) το οποίο προφέρεται: Βόλφσανγκελ.

Το σήμα του τάγματος

Πότε δημιουργήθηκε

Στις 13 Απριλίου 2014, ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Aρσέν Αβάκοφ εξέδωσε διάταγμα που επιτρέπει τη δημιουργία νέων παραστρατιωτικών δυνάμεων από πολίτες μέχρι 12.000 άτομα. Το Τάγμα Αζόφ δημιουργήθηκε στις 5 Μαΐου 2014 στο Μπερντιάνσκ.

Ο Αρσέν Αβάκοφ θεωρείται ένας από τους κύριους προστάτες της ομάδας ο οποίος επέτρεψε την επέκταση και αργότερα την ενσωμάτωση των παραστρατιωτικών δυνάμεων στην Εθνική Φρουρά. Ο Άβακοφ υποστήριξε ενεργά την κοινοβουλευτική υποψηφιότητα των μελών του, συμπεριλαμβανομένων των νεοναζί.

Η αλλαγή της ηγεσίας για συμμετοχή σε δημοκρατικές διαδικασίες προκάλεσε το Τάγμα να αποβάλει μέρος της ανοιχτής του αντίθεσης, να εθνικοποιήσει και να σχηματίσει δύο οργανώσεις εταίρους: Τα National Corps Party και Azov Civil Corps.

Ένας από τους κύριους προστάτες της ομάδας είναι ο Αρσέν Αβάκοφ, ο υπουργός Εσωτερικών από το 2014 έως το 2021

Λόγω αυτής της συνδεσιμότητας, ήταν η πρώτη ομάδα που εθνικοποιήθηκε. Έπειτα από αυτό έγιναν προσπάθειες να εξαλειφθούν οι ξένοι και οι εξτρεμιστές κατά του Κιέβου με περιορισμένη επιτυχία. Αυτοί που ελέγχονταν συχνά στέλνονταν στο Πολιτικό Σώμα, αλλά η ναζιστική επιρροή παραμένει εδραιωμένη.

Η συνεχιζόμενη στενή διαπλοκή του ναζισμού, της πολιτικής και του τάγματος αποδεικνύεται από τους βαθείς δεσμούς μεταξύ των διοικητών και του κόμματος. Για παράδειγμα, ο πρώην μακροχρόνιος διοικητής και νυν αρχηγός στο Εθνικό Σώμα, Μαξίμ Ζορίν, διευκολύνει την εκπαίδευση εθελοντών και τη στρατολόγηση για το Τάγμα σε τοποθεσίες όπου ο Χίτλερ μίλησε στο παρελθόν. Επιπλέον, ο σημερινός διοικητής Ντένις Προκοπένκο βρίσκεται στη μονάδα από την πρώτη μέρα και διατηρεί την κομματική και ναζιστική κουλτούρα της.

• Διαβάστε επίσης: Πόλεμος στην Ουκρανία: Νέο μήνυμα από τη ρωσική πρεσβεία – Το ναζιστικό τάγμα Αζόφ σκοτώνει Ουκρανούς ελληνικής καταγωγής

Το 2018, το Εθνικό Σώμα δημιούργησε μια νέα θυγατρική της Αζόφ γνωστή ως National Druzhyna, μια συμμορία του δρόμου περίπου 600 μελών. Αυτή η ομάδα ήταν υπεύθυνη για πολλαπλές βίαιες επιθέσεις εναντίον Ρομά, Εβραίων και άλλων μειονοτικών ομάδων, καθώς και πολιτικών αντιπάλων, συμπεριλαμβανομένων ακαδημαϊκών.

Μέλη του ακροδεξιού Τάγματος Αζόφ της Ουκρανίας πραγματοποίησαν στρατιωτική εκπαίδευση για τους κατοίκους της Μαριούπολης την περασμένη Κυριακή για να τους διδάξουν αυτοάμυνα σε περίπτωση επίθεσης από τη Ρωσία, όπως μεταδίδει το euronews.

Τον Σεπτέμβριο του 2014, το τάγμα του Αζόφ, εγγράφηκε στην Εθνική Φρουρά της Ουκρανίας ως Ειδική αστυνομική δύναμη.

Παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εγκλήματα πολέμου

Εκθέσεις που δημοσιεύθηκαν από το Γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα έχουν συνδέσει το τάγμα Αζόφ με εγκλήματα πολέμου όπως μαζικές λεηλασίες, παράνομες κρατήσεις και βασανιστήρια.

Μια έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας από τον Μάρτιο του 2016 ανέφερε ότι η οργάνωση είχε «συλλέξει λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με τη διεξαγωγή εχθροπραξιών από τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις και το Τάγμα Αζόφ μέσα και γύρω από το Shyrokyne (31 χλμ ανατολικά της Μαριούπολης), από το καλοκαίρι του 2014 μέχρι σήμερα.

Επίσης μαζικές λεηλασίες τεκμηριώθηκαν σε κατοικίες πολιτών, καθώς και στόχευση περιοχών αμάχων μεταξύ Σεπτεμβρίου 2014 και Φεβρουαρίου 2015».

Τα μέλη του τάγματος μοιάζουν με τις άλλες παραστρατιωτικές μονάδες που έχουν βοηθήσει στην άμυνα της Ουκρανίας ενάντια στον ρωσικό στρατό τα τελευταία έξι χρόνια. Αλλά το Αζόφ είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια πολιτοφυλακή.

Σύμφωνα με το περιοδικό Time, Έχει το δικό του πολιτικό κόμμα, δύο εκδοτικούς οίκους, καλοκαιρινές κατασκηνώσεις για παιδιά και μια επαγρυπνή δύναμη γνωστή ως Εθνική Πολιτοφυλακή, η οποία περιπολεί στους δρόμους των ουκρανικών πόλεων μαζί με την αστυνομία. Ενώ φυσικά χρησιμοποιεί το Facebook για να προχωρήσει σε στρατολόγηση μελών.

Τα εμβόλια mRNA κάνουν πραγματικά αυτό το άλμα… στην κυτταρική και γονιδιακή θεραπεία, παραδέχθηκε κορυφαίο στέλεχος της γνωστής φαρμακοβιομηχανίας

Αποκαλυπτική είναι ομιλία στελέχους της Bayer, που ανέφερε ότι τα εμβόλια με αγγελιοφόρο RNA (mRNA) είναι γονιδιακή θεραπεία.
Ο Stefan Oelrich, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Bayer και επικεφαλής του τμήματος φαρμακευτικών προϊόντων, έδωσε μια ομιλία στην Παγκόσμια Σύνοδο Κορυφής για την Υγεία τον Οκτώβριο 2021 με επίκεντρο τη βιοτεχνολογική καινοτομία.
Είπε ότι η εταιρεία του «κάνει πραγματικά αυτό το άλμα… στην κυτταρική και γονιδιακή θεραπεία».

Άλμα στη... γονιδιακή θεραπεία

«Τελικά, τα εμβόλια mRNA είναι ένα παράδειγμα για αυτήν την κυτταρική και γονιδιακή θεραπεία», δήλωσε ο Oelrich στα εγκαίνια της εκδήλωσης στο Βερολίνο.
«Πάντα μου αρέσει να λέω, αν είχαμε κάνει έρευνα πριν από δύο χρόνια στο κοινό —θα ήσασταν πρόθυμοι να κάνετε γονιδιακή ή κυτταρική θεραπεία και να την κάνετε μέσω ένεσης στο σώμα σας; — πιθανότατα θα είχαμε ένα ποσοστό άρνησης 95%». αυτός πρόσθεσε.
Η πανδημία έδωσε στη φαρμακοβιομηχανία ευκαιρίες που μπορεί να μην ήταν δυνατές στο παρελθόν, είπε ο Oelrich.
«Πιστεύω ότι αυτή η πανδημία άνοιξε επίσης τα μάτια πολλών ανθρώπων στην καινοτομία με τον τρόπο που ίσως δεν ήταν δυνατό πριν», είπε το στέλεχος της Bayer.
«Αλλά δεν είναι μόνο ο κλάδος που πρέπει να καινοτομεί, αλλά σε όλες τις αλυσίδες αξίας, ξεκινώντας από τον ακαδημαϊκό χώρο και το πανεπιστήμιο, και πάλι, την Παγκόσμια Διάσκεψη Κορυφής για την Υγεία».
Η Bayer δεν προέβη σε σχολιασμό της εν λόγω ομιλίας του στελέχους της.

Είναι τελικά εμβόλια;

Κάποιοι, όπως οι fact checkers υποστηρίζουν ότι το κομμάτι της ομιλίας του Oelrich αποσπάστηκε από το γενικότερο πλαίσιο και παραποιήθηκε, υποστηρίζοντας ότι ο Oelrich επεσήμανε ότι «τα εμβόλια που βασίζονται στο mRNA είναι παράδειγμα τεχνολογικής καινοτομίας, όπως η γονιδιακή και κυτταρική θεραπεία που προτείνει η Bayer».
Οι πιο σκεπτικιστές υποστηρίζουν πως τα εμβόλια mRNA για τον Covid είναι γονιδιακή θεραπεία και όχι αυτό που είναι τα αληθινά εμβόλια, καθώς δεν προστατεύουν από μόλυνση, ιική αναπαραγωγή ή μετάδοση. Μάλλον λειτουργούν περισσότερο σαν ένα φάρμακο που αποτρέπει σοβαρές ασθένειες και θάνατο.

Γιατί άλλαξε ο ορισμός;

Τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) επικαιροποίησαν τον ορισμό του εμβολίου ως «παρασκεύασμα που χρησιμοποιείται για την τόνωση της ανοσολογικής απόκρισης του οργανισμού έναντι της νόσου» τον Σεπτέμβριο του 2021.
Η ομοσπονδιακή υπηρεσία είπε στους The Epoch Times ότι ο νέος ορισμός είναι πιο διαφανής για να μην «παρερμηνευθεί ότι τα εμβόλια είναι 100% αποτελεσματικά».
Την ίδια ώρα όποιος αποκαλεί τα νέα εμβόλια γονιδιακή θεραπεία ή αμφισβητεί την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά τους συνεχίζει να λογοκρίνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως γράφουν οι Epoch Times.

Αποκλείονται φωνές

Ο πρωτοπόρος της τεχνολογίας εμβολίων mRNA, ο Dr. Robert Malone, ο οποίος αποκαλεί το εμβόλιο έναντι του Covid γενετικό εμβόλιο έχει τεθεί σε επικοινωνιακή καραντίνα.
Οι κυβερνήσεις και οι παρασκευαστές εμβολίων αρνούνται τον ισχυρισμό ότι το εμβόλιο mRNA είναι γονιδιακή ή κυτταρική θεραπεία και λένε ότι δεν υπάρχει κίνδυνος τα εμβόλια να ενσωματωθούν στο DNA μας ή να εισέλθουν στον πυρήνα του κυττάρου που στεγάζει το DNA.
Ωστόσο, μια σουηδική μελέτη έδειξε ότι το εμβόλιο της Pfizer για τον Covid μπορεί να εισέλθει στα ανθρώπινα ηπατικά κύτταρα και να μετατρέψει το mRNA σε ακίδα DNA μέσα σε έξι ώρες.
Επιπλέον, αυτά η ακίδα DNA βρέθηκε στον πυρήνα.
Απαιτούνται περισσότερες μελέτες για να εξεταστεί εάν το DNA της ακίδας ενσωματώνεται στο γονιδίωμά μας.
Η Pfizer υποστηρίζει ότι το mRNA δεν αλλάζει το DNA.
«Το εμβόλιο μας για τον Covid δεν αλλάζει την αλληλουχία DNA ενός ανθρώπινου κυττάρου», δήλωσε εκπρόσωπος της Pfizer στους The Epoch Times .
«Δίνει στο σώμα μόνο οδηγίες για την οικοδόμηση ανοσίας», πρόσθεσε.

Η σουηδική μελέτη που σοκάρει

Σύμφωνα με μελέτη από την Σουηδία τα εμβόλια της Pfizer εισέρχονται σε ηπατικά κύτταρα και μετατρέπονται σε DNA
Το αγγελιοφόρο RNA (mRNA) από το εμβόλιο COVID-19 της Pfizer μπορεί να εισέλθει στα ανθρώπινα ηπατικά κύτταρα και να μετατραπεί σε DNA, σύμφωνα με Σουηδούς ερευνητές στο Lund university.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όταν το εμβόλιο mRNA εισέρχεται στα ανθρώπινα ηπατικά κύτταρα, ενεργοποιεί το DNA του κυττάρου, το οποίο βρίσκεται μέσα στον πυρήνα, για να αυξήσει την παραγωγή της έκφρασης του γονιδίου LINE-1 για τη δημιουργία mRNA.
Στη συνέχεια, το mRNA φεύγει από τον πυρήνα και εισέρχεται στο κυτταρόπλασμα του κυττάρου, όπου μεταφράζεται σε πρωτεΐνη LINE-1. Ένα τμήμα της πρωτεΐνης που ονομάζεται ανοιχτό πλαίσιο ανάγνωσης-1, ή ORF-1, επιστρέφει στη συνέχεια στον πυρήνα, όπου προσκολλάται στο mRNA του εμβολίου και μεταγράφεται αντίστροφα σε DNA ακίδας.
Αντίστροφη μεταγραφή είναι όταν το DNA κατασκευάζεται από RNA, ενώ η κανονική διαδικασία μεταγραφής περιλαμβάνει ένα τμήμα του DNA που χρησιμεύει ως πρότυπο για τη δημιουργία ενός μορίου mRNA μέσα στον πυρήνα.
«Σε αυτή τη μελέτη παρουσιάζουμε στοιχεία ότι το εμβόλιο mRNA του COVID-19 BNT162b2 μπορεί να εισέλθει στην ανθρώπινη κυτταρική σειρά του ήπατος», έγραψαν οι ερευνητές στη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Current Issues of Molecular Biology.
«Το BNT162b2 mRNA μεταγράφεται αντίστροφα ενδοκυτταρικά σε DNA γρήγορα σχεδόν 6 ώρες μετά τον εμβολιασμό με BNT162b2».
Το BNT162b2 είναι ένα άλλο όνομα για το εμβόλιο Pfizer-BioNTech COVID-19 που διατίθεται στην αγορά με την επωνυμία Comirnaty.
Η όλη διαδικασία έγινε γρήγορα μέσα σε έξι ώρες.
Το mRNA του εμβολίου που μετατρέπεται σε DNA και βρίσκεται μέσα στον πυρήνα του κυττάρου είναι κάτι που το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων CDC των ΗΠΑ έχουν αναφέρει ότι δεν μπορεί να συμβεί.
«Το γενετικό υλικό που παρέχεται από τα εμβόλια mRNA δεν εισέρχεται ποτέ στον πυρήνα των κυττάρων σας », ανέφερε το CDC στην ιστοσελίδα του με τίτλο «Μύθοι και γεγονότα για τα εμβόλια COVID-19».
Αυτή είναι η πρώτη φορά που οι ερευνητές απέδειξαν πώς ένα εμβόλιο mRNA μετατρέπεται σε DNA σε μια ανθρώπινη κυτταρική σειρά ήπατος και το εντυπωσιακό είναι ότι οι ειδικοί υγείας έχουν αναφέρει ότι κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να συμβεί.
Τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης των Νοσημάτων CDC υποστηρίζουν ότι «τα εμβόλια COVID-19 δεν αλλάζουν ούτε αλληλεπιδρούν με το DNA σας με οποιονδήποτε τρόπο», επισημαίνοντας ότι όλα τα συστατικά στα εμβόλια mRNA που χορηγούνται στις Ηνωμένες Πολιτείες απορρίπτονται από το σώμα μόλις παραχθούν αντισώματα.
Αυτά τα εμβόλια παρέχουν γενετικό υλικό που καθοδηγεί τα κύτταρα να αρχίσουν να παράγουν πρωτεΐνες ακίδας που βρίσκονται στην επιφάνεια του SARS-CoV-2 και που προκαλούν τον COVID-19 να παράγει μια ανοσολογική απόκριση.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΣ (1962) ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ (2022)

 Η τραγωδία της Ουκρανίας οφείλεται στη γεωγραφική της θέση

Μοναδική έλλογη λύση: Η εφαρμογή του Αυστριακού Μοντέλου Ουδετερότητας

Κλεάνθης Γρίβας

22 Φεβρουαρίου 2022

 

«Ελπίζω να έχω τον Θεό στο πλευρό μου, αλλά πρέπει να έχω το Κεντάκι» [ή την Ουκρανία, εν προκειμένω]

Αβραάμ Λίνκολν

 

«Είμαστε σε περίοδο κρίσης, οι απολυταρχίες αμφισβητούν τις δημοκρατίες»

Τάδε έφη Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν,

μη-εκλεγμένη Πρόεδρος της Κομισιόν, 22/2/2022

 

Δήλωση πρωθύστερη: Με δεδομένη την αποστροφή μου τόσο για τις απολυταρχικές κυβερνήσεις, που «νομιμοποιούνται» μέσω ελεγχόμενων τύποις «δημοκρατικών» εκλογών, όσο και για τις φιλελεύθερες ολιγαρχίες που δεν χρειάζονται να έχουν καμιά εκλογική νομιμοποίηση (όπως για παράδειγμα, η κυβέρνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης –η Ευρωπαϊκή Επιτροπή– που διορίζεται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και συνεργάζεται σταθερά με πλείστες όσες απολυταρχικές κυβερνήσεις (χωρίς, φυσικά να εξομοιώνω τις μεν με τις δε), θα προσπαθήσω να προσεγγίσω την γεωπολιτική «Ουκρανική Κρίση» απαλλαγμένος από τις παραμορφωτικές συναισθηματικές και ιδεολογικές αγκυλώσεις.

Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να ολοκληρώσουν την περικύκλωση της μετα-σοβιετικής Ρωσίας. Δεν το έκαναν, όταν μπορούσαν. Και προσπαθούν να το κάνουν τώρα που δεν μπορούν.

 

1. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ: ΚΟΥΒΑ 1962 - ΟΥΚΡΑΝΙΑ 2022
2. ΜΕΤΑ-ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΡΩΣΙΑ
3. ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
4. ΡΩΣΙΑ
5. ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
6. OI XΑΡΤΕΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΟΝ (ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;)
7. Η ΑΥΣΤΡΙΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΛΥΣΗ;
8. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΙΑ (1955) ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ (2022)
9. ΗΠΑ: ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΗ ΛΥΣΗ

 

1. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ: ΚΟΥΒΑ (1962) - ΟΥΚΡΑΝΙΑ (2022)

Από τις 14 έως τις 27 Οκτωβρίου 1962, με την «Κρίση των πυραύλων της Κούβας», η ανθρωπότητα έφτασε στο χείλος της πυρηνικής καταστροφής και όλος ο πλανήτης έζησε επί 13 ημέρες έναν ασύλληπτο εφιάλτη εξαιτίας του αμεσότατου κινδύνου της πυρηνικής σύγκρουσης μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ, όταν οι δύο υπερδυνάμεις ενεπλάκησαν στο ενδεχόμενο να εφαρμόσουν την παράφρονα πολιτική της «Αμοιβαίας Εξασφαλισμένης Καταστροφής» (Mutually Assured Destruction, ή τα αρχικά της σχηματίζουν τη λέξη MAD που σημαίνει «παράφρονας»). 

Η κρίση ξέσπασε, όταν σοβιετικοί πύραυλοι με πυρηνικές κεφαλές, εγκαταστάθηκαν στην Κούβα ως απάντηση στην εγκατάσταση αμερικανικών πυρηνικών πυραύλων στην Αγγλία, την Ιταλία και την Τουρκία. 

Οι 13 ημέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο οδηγήθηκαν στο πέρας τους στις 27 Οκτωβρίου 1962, όταν ο Αμερικανός πρόεδρος Τζον Κένεντι και ο Σοβιετικός ηγέτης Νικήτα Χρουστσόφ, συμφώνησαν η μεν ΕΣΣΔ να αποσύρει τους πυραύλους της από την Κούβα, η δε ΗΠΑ να αποσύρουν τους δικούς του από την Τουρκία και να εγγυηθούν την αποχή από κάθε στρατιωτική ενέργεια κατά της Κούβας. Μια συμφωνία που όπως έδειξαν τα πράγματα τηρήθηκε και από τις δύο πλευρές. 

Σημείωση: Για όσους δεν θέλουν να αφιερώσουν χρόνο σε ιστορικές αναλύσεις, υπάρχει το ενδιαφέρον κινηματογραφικό έργο «13 Ημέρες» του Ρότζερ Ντόναλτσον (2010), και η εξαιρετική σχετική μαύρη κωμωδία «ΣΟΣ Πεντάγωνο καλεί Μόσχα» (ή Doctor Strangelove ή Πώς έμαθα να αγαπώ τη Βόμβα) του Stanley Kubrick (1964).

Σήμερα, η ιστορία επαναλαμβάνεται και πάλι (ως τραγωδία) με «μήλο της έριδος» την Ουκρανία στη θέση της Κούβας, και με τους ρόλους των πρωταγωνιστών αντεστραμμένους: Τότε αμυνόμενες ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες και επιτιθέμενη η Σοβιετική Ρωσία. Σήμερα αμυνόμενη είναι η μετα-σοβιετική Ρωσία του Πούτιν και επιτιθέμενες οι Ηνωμένες Πολιτείες. 

Πρόκειται για δύο κρίσεις με παρεμφερή χαρακτηριστικά που, ευτυχώς,  διαφέρουν μεταξύ τους κατά ότι στη σημερινή δεν υπάρχει (προς το παρόν;) στο τραπέζι η πιθανότητα να εφαρμοστεί η παράφρων πολιτική της «Αμοιβαίας Εξασφαλισμένης Καταστροφή» (MAD). 

 

2. ΜΕΤΑ-ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΡΩΣΙΑ 

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ακολούθησε η επιβολή της κυριαρχίας του Μπόρις Γιέλτσιν, ενός διεφθαρμένου, αδίστακτου, ανίκανου και αλκοολικού υψηλόβαθμου αξιωματούχου του καταρρεύσαντος κομμουνιστικού καθεστώτος, ο οποίος παρέδωσε -με το αζημίωτο- τον πλούτο της χώρας στις ύαινες του ξένου κεφαλαίου και στους ντόπιους  τυχοδιώκτες (τους γνωστούς μετέπειτα, ως ολιγάρχες) που μυρίστηκαν αίμα. 

Η αυτοκρατορία κατακερματίστηκε όταν το ένα μετά το άλλο τα κομμάτια της ανεξαρτητοποιήθηκαν, μετατρεπόμενα σε προσωπικά φέουδα των τέως ηγετικών στελεχών του κομμουνιστικού καθεστώτος, με αποτέλεσμα να παραμένει σε ρωσικά χέρια ένα μόνο μέρος, με τη μορφή της Ρωσικής Ομοσπονδίας. 

Απ’ αυτές τις τεκτονικές αλλαγές, οι Ηνωμένες Πολιτείες αναδύθηκαν ως η μοναδική εναπομείνασα παγκόσμια δύναμη. Αλλά όχι για πολύ. Σ’ αυτή τη φάση, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να περικυκλώσουν την Ρωσία ανώδυνα, απλώς εν­σωματώνοντας στο NATO τις πρώην ανατολικές χώρες, μέσω μιας γρήγορης διαδικασίας την οποία η Ρωσία δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει. Αλλά, δεν το έκαναν. Αφενός γιατί θεωρούσαν απίθανο να μπο­ρέσει η Ρωσία να ξανασταθεί στα πόδια της στις επό­μενες γενιές, και αφετέρου γιατί ανησυχούσαν πολύ για την τύχη του (πρώην σοβιετικού) πυρηνικού οπλοστασίου, το οποίο ήθελαν να βρίσκονται υπό τον έλεγχο ενός κράτους, προκειμένου να εξασφαλιστεί η μη-χρήση τους εναντίον συμμάχων των ΗΠΑ αλλά και η μη-διασπορά τους σε ακατάλληλα χέρια. 

Μ’ άλλα λόγια, όπως το έθεσε ο αναλυτής George Friedman: «το ρωσικό πυρηνικό οπλοστάσιο δεν προστά­τευσε την Σοβιετική Ένωση, αλλά έσωσε την Ρωσική Ομοσπονδία - τουλάχιστον από την αμερικανική επέμβαση». [G.Friedman (2011): Η Επόμενη Δεκαετία. Εκδόσεις Ενάλιος, 2013].

Αυτό που θα μπορούσαν να κάνουν οι ΗΠΑ στη δεκαετία του 1990 όταν μπορούσαν, προσπαθούν να το κάνουν τώρα που δεν μπορούν: να ολοκληρώσουν την περικύκλωση της μετα-σοβιετικής Ρωσίας, κλείνοντας την τανάλια με την εισδοχή της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. 

Το 2000, η άνοδος του Βλαντιμίρ Πούτιν στην εξουσία, δημιούργησε μια πολύ διαφορετική Ρωσία από εκείνη της δεκαετίας του 1990. Με βασικό εργαλείο τις μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών, του μοναδικού θεσμού που δεν έπαψε ποτέ να λειτουργεί στην ρωσική αυτοκρατορία (τσαρική και κομμουνιστική), ο Πούτιν άρχισε την διαδικασία αποκατάστασης της ρωσικής ισχύος. 

Σ’ όλη τη δεκαετία του 2000, οι ΗΠΑ άρχισαν να κάνουν αυτό που δεν είχαν κάνει κατά την (βολική γι’ αυτές) δεκαετία του 1990: Να απορροφούν στο ΝΑΤΟ τις πρώην χώρες της ανατολικής Ευρώπης, από την Βουλγαρία στα νότια μέχρι τις βαλτικές χώρες (Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία) στα βόρεια, σχηματίζοντας μια «υγειονομική» ζώνη «δυτικής ασφάλειας» σε όλη την έκταση των νέων ευρωπαϊκών συνόρων της Ρωσίας, με την Ουκρανία να παραμένει η τελευταία προς ενσωμάτωση από τις πρώην ανατολικο-ευρωπαϊκές χώρες. Από εκεί και πέρα, η βεβαιότητα ότι η Ρωσία είναι περικυκλωμένη διαμορφώνει την ρωσική εξωτερική πολιτική και τις αντιλήψεις της περί γεωπολιτικής. 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες αποσκοπούν στην ολοκλήρωση της περικύκλωσης και η Ρωσία του Πούτιν επιδιώκει να την αποφύγει, με αποτέλεσμα η Ουκρανία (εξαιτίας της κατάρας της γεωγραφικής της θέσης) να αποτελεί κλειδί τόσο για τη ρωσική ασφάλεια κατά την αντίληψη του Πούτιν, όσο και για την ασφάλεια της Ευρώπης κατά την αντίληψη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. 

Στην ομιλία του προς τους πολίτες στις 25 Απριλίου 2005, ο Πούτιν δήλωσε ότι «η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης είναι η μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή του αιώνα». Και ανακοίνωσε δημόσια ότι σκόπευε να ενεργήσει έτσι ώστε να αντιστρέψει κάποιες από τις συνέπειες αυτής της πτώσης». (George Friedman, 2011: Η Επόμενη Δεκαετία. Εκδ. Ενάλιος, Αθήνα, 2013) 

3. ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ 

Η Ευρώπη δεν αποτελεί μια ενιαία οντότητα. Ιστορικά, αποτέλεσε πεδίο αλλεπάλληλων πολεμικών συγκρούσεων και σφαγών. Και σήμερα, «θα εξακολουθεί να κατατρύχεται από την εσωτερική της ανομοιογένεια, και δεν διαθέτει ενιαία οικονομική, εξωτερική και αμυντική πολιτική. Όπως διαπιστώνει ο γεωπολιτικός αναλυτής Ρόμπερτ Κάπλαν: «tο γεγονός ότι [χάρη στην προστατευτική ομπρέλα των ΗΠΑ] δεν αντιμετωπίζει καμιά συμβατική στρατιωτική απειλή τη δεδομένη στιγμή, αφήνει την Ευρώπη εκτεθειμένη στον ναρκισσισμό των μικροδιαφορών», (Robert Kaplan - 2012: Η εκδίκηση της γεωγραφίας. Αθήνα,  Μελάνι, 2017, σ. 261). 

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, στο θέατρο του παράλογου του αντιδημοκρατικού και γραφειοκρατικού «τέρατος των Βρυξελλών» (Hans Magnus Enzensberger: : Γλυκό Τέρας των  Βρυξελλών. Νεφέλη, 2024) να διαγκωνίζονται διάφοροι μη-εκλεγμένοι σαλτιμπάγκοι που υποδύονται τους «ηγέτες», αυταπατώμενοι ότι αποτελούν την μετενσάρκωση των ηγετών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, Τσόρτσιλ, Ρούζβελτ και Ντε Γκολ. 

Μεταξύ αυτών και η σημερινή Ευρωπαϊκή Επιτροπή (European Commission) δηλαδή, η «κυβέρνηση» της δήθεν δημοκρατικής  Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι διορισμένη από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (European Council) που αποτελείται από τους αρχηγούς κρατών ή κυβερνήσεων των 27 κρατών μελών της ΕΕ, τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Συνεπώς,  η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι προϊόν άπειρων συμβιβασμών μεταξύ των μελών του Οργάνου που την διορίζει και δεν διαθέτει καμμιά εκλογική νομιμοποίηση, παρότι ομνύει διαρκώς στο όνομα της δημοκρατίας. 

Επικεφαλής αυτής της ευρωπαϊκής «δημοκρατικής κυβέρνησης», πρόεδρος (δηλαδή, «πρωθυπουργός») είναι από το 2019, είναι η κ. Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, που διαμορφώθηκε κατ’ αποκλειστικότητα στους δαιδαλώδεις διαδρόμους της εξουσίας, ικανότατη στην εθελοδουλία και στην αναξιοπρέπεια που συνεπάγεται αυτή η διαδρομή, αλλά και στις απάτες, όπως τεκμαίρεται μεταξύ άλλων και από την (διαπιστωμένη) λογοκλοπή προκειμένου να αποκτήσει «ακαδημαϊκούς τίτλους:   

«Το 2015, ύστερα από εξέταση της διδακτορικής διατριβής της αναφέρθηκε ότι το 43,5% των σελίδων της διατριβής της περιείχε λογοκλοπή και σε 23 περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκαν αναφορές που δεν επαληθεύτηκαν.

Πολλοί διαπρεπείς Γερμανοί πανεπιστημιακοί, όπως ο Γκέραρντ Ντάνεμαν (Gerhard Dannemann) και ο Βόλκερ Ρίμπλε (Volker Rieble), κατηγόρησαν δημοσίως την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για λογοκλοπή.

Η Ιατρική Σχολή του Ανόβερου διεξήγαγε έρευνα και κατέληξε τον Μάρτιο του 2016 στο συμπέρασμα ότι η διατριβή περιέχει πράγματι λογοκλοπή, αλλά δεν μπορεί να αποδειχθεί πρόθεση για εξαπάτηση. (!!!) Το πανεπιστήμιο αποφάσισε να μην ανακαλέσει το ιατρικό πτυχίο της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.

Κριτικές αμφισβήτησαν την ανεξαρτησία της επιτροπής που εξέτασε τη διατριβή, δεδομένου ότι η φον ντερ Λάιεν γνώριζε προσωπικά τον διευθυντή της. Διάφορα μέσα ενημέρωσης επέκριναν επίσης ότι η απόφαση ήταν μη-διαφανής και μη-σύμφωνη με τους καθιερωμένους ακαδημαϊκούς κανόνες».

[https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%8D%CF%81%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B1_%CF%86%CE%BF%CE%BD_%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81_%CE%9B%CE%AC%CE%B9%CE%B5%CE%BD] ]

4. ΡΩΣΙΑ

Μετά την λεγόμενη Πορτοκαλί Επανάσταση, που υποκινήθηκε από τους δυτικούς, η Ουκρανία διχάστηκε σε αντιμαχόμενες φιλορωσικές και αντιρωσικές κλίκες. 

Η αμερικανική εξωτερική πολιτική στην Ευρώπη είχε ως πάγιο στόχο αφενός τον πε­ριορισμό της Ρωσίας και αφετέρου την αποτροπή της σύγκλισης της Γερμανίας και της Ρωσίας, κατ’ εφαρμογή της αρχής «η Ρωσία έξω, η Γερμανία κάτω, οι Ηνωμένες Πολιτείες μέσα». 

Σ’ εφαρμογή αυτής της πολιτικής, οι ΗΠΑ αποπειράθηκαν να περικυκλώσουν τη Ρωσία, ενσωματώνοντας στο ΝΑΤΟ τις περισσότερες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Δηλαδή, επαναλαμβάνω, να κάνουν τώρα αυτό που δεν έκαναν στη δεκαετία του 1990 (όταν μπορούσαν να το κάνουν χωρίς κόστος). Αλλά, που σήμερα, δεν μπορούν να το κάνουν, τουλάχιστον χωρίς μεγάλο ρίσκο και χωρίς μεγάλο τίμημα, δεδομένου ότι ΗΠΑ (α) έχουν απέναντί τους την ισχυρή Ρωσία του Πούτιν και  όχι την διαλυμένη Ρωσία του Γιέλτσιν και (β) δεν είναι πλέον ικανές για σοβαρή επιβολή ισχύος. Εν ολίγοις ό,τι μπορούσαν να κάνουν στη δεκαετία του 1990, δεν μπορούν να το κάνουν στη δεκαετία του 2020. 

Η Γερμανία δεν έχει κανένα απολύτως συμφέρον από την επέκταση του NATO, δηλαδή την επέκταση της αμε­ρικανικής επιρροής στη ρωσική περιφέρεια. Τόσο από γερμανική όσο και από ρωσική άποψη, μια στενότερη συνεργασία της Γερμανίας με την Ρωσία είναι μια πολύ καλή ιδέα. Η Γερμανία χρειάζεται τους ρωσικούς πόρους και την ενέργεια της Ρωσίας. Και η Ρωσία χρειάζεται τις αγορές και την τεχνογνωσία της Γερμανίας. 

5. ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ 

Το αμερικανικό συμφέρον στην Ευρασία (Ρωσία και ευρωπαϊκή χερσόνησο) είναι το ίδιο με το αμερικανικό συμφέρον παντού: να μην κυριαρχεί καμιά με­μονωμένη δύναμη ή συνασπισμός. Η συνεργασία, και πολύ περισσότερο η ενοποίηση, της Ρωσίας και της Ευρώπης θα δημιουργούσε μια δύναμη που ο πληθυσμός, οι τε­χνολογικές, οι βιομηχανικές ικανότητες και οι φυσικοί πόροι της θα ήταν υπέρτεροι εκείνων των Ηνωμένων Πολιτειών. 

Κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα, οι Ηνωμένες Πο­λιτείες ενήργησαν τρεις φορές για να αποτρέψουν την επιβολή ενός ηπειρωτικού ηγεμόνα στην Ευρώπη, πράγμα στρέφονταν κατά των θεμελιωδών αμε­ρικανικών συμφερόντων. 

• Η πρώτη κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1917, όταν οι μπολσεβίκοι μετά το πραξικόπημα του Οκτωβρίου έβγαλαν την Ρωσία από τον πόλεμο (έβγαλαν την Ρωσία από τον πόλεμο με την Συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ, πράγμα που εξ’ αντικειμένου επιδείνωση τη θέση των Άγγλο-Γάλλων σε ένα πόλεμο που είχε βαλτώσει, οι Ηνωμένες Πολιτείες επενέβησαν στη σύγκρουση, και καθόρισαν την εξέλιξη του πολέμου. 

• Η δεύτερη, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έκαναν το ίδιο. Όταν ο Χίτλερ κατέλαβε μέσα σε λίγους μήνες ολόκληρη την ευρωπαϊκή χερσόνησο με εξαίρεση την Αγγλία, και εν συνεχεία, με καλυμμένα τα νώτα του στράφηκε εναντίον του μέχρι τότε συμμάχου του Στάλιν (στις 22 Ιουνίου 1941), συμμάχου του από το 1939 με το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ ή επί το ακριβέστερο Χίτλερ-Στάλιν. Στις 7 Δεκεμβρίου 1941, η Ιαπωνία επιτέθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και 4 μέρες αργότερα ο Χίτλερ κήρυξε πόλεμο κατά των ΗΠΑ (11 Δεκεμβρίου 1941). Από κει και πέρα, η Αμερική έγινε η αστείρευτη πηγή χρημάτων, εφοδίων και οπλισμού για τους Βρετανούς και τους Σοβιετικούς, και εν συνεχεία εισήλθαν δυναμικά στον πόλεμο με έμψυχο υλικό, πράγμα που καθόρισε αφενός την έκβαση του πολέμου και τη συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας και αφετέρου την κυριαρχική παρουσία των ΗΠΑ στη Δυτική Ευρώπη. 

• Από το 1945 ως το 1991, οι Ηνωμένες Πολιτείες αφιέρωσαν τεράστιους πόρους για να εμποδίσουν τους Σοβιετικούς να κυριαρχήσουν στην Ευρασία. Η τακτική του «οι ΗΠΑ μέσα, η Ρωσία έξω, η Γερμανία κάτω» που ήταν αποτελεσματική για τις Ηνωμένες Πολιτείες κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αποδεικνύεται αναποτελεσματική και ακατάλληλη σήμερα. 

• Από το 1991 και μετά, η Γερμανία εξασφάλισε τις δύο προϋποθέσεις που απαιτούνται για να διεκδικήσει τη θέση του ηπειρωτικού ηγεμόνα στην Ευρωπαϊκή Χερσόνησο, πράγμα που στρέφεται ευθέως εναντίον των συμφερόντων των Ηνωμένων Πολιτειών. Η πρώτη προϋπόθεση (η οικονομική ισχύς) καλύφθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οπότε αναδείχθηκε ως η «οικονομική ατμομηχανή» της Ευρώπης. Η δεύτερη προϋπόθεση (ο πληθυσμός) εξασφαλίστηκε με την επανένωσή της (3 Οκτωβρίου 1990). Πράγμα, που σε συνδυασμό με την κατάρρευση της σοβιετικής Ρωσίας, είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξει ξαφνικά ο χάρτης της Ευρώπης μετά το 1991, που αρχίζει να μοιάζει εντυπωσιακά (και απειλητικά) με τον χάρτη της Ευρώπης του Μεσοπολέμου (1919-1939), που είναι γνωστό πού οδήγησε. 

(Απ’ αυτή την άποψη είναι χρήσιμη και αναγκαία η μελέτη της εξαιρετικής εργασίας του Mark Mazower: Σκοτεινή ήπειρος: Ο ευρωπαϊκός Εικοστός Αιώνας (Αλεξάνδρεια, Αθήνα, 2001) 

6. ΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΟΝ (ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;)

Από μια ματιά στο χάρτη διαπιστώνεται ότι η Ρωσία (που έχει μια στρατιωτική συμμαχία με την Λευκορωσία), είναι περικυκλωμένη από το ΝΑΤΟ: Ρουμανία, Ουγ­γαρία, Σλοβακία, Πολωνία, τρεις Βαλτικές χώρες, Βουλγαρία (όλες πρώην σοβιετικοί δορυφόροι), συν την Ελλάδα και την Τουρκία (μέλη του ΝΑΤΟ από το 1952).

 

Αυτός ο πολιορκητικός κλοιός γύρω από τη Ρωσία, από την Μαύρη Θάλασσα μέχρι την Βαλτική, εμφανίζει μόνο μία ρωγμή, την Ουκρανία. Μια Ουκρανία που θα εντάσσονταν στο ΝΑΤΟ θα ολοκλήρωνε την πολιορκία της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ. Πράγμα που η Ρωσία (και οποιοσδήποτε άλλος στη θέση της) είναι αδύνατο να το επιτρέψει ανεξαρτήτως τιμήματος για κρίσιμους γεωπολιτικούς λόγους (όν μεθερμηνευόμενον εστί, για λόγους επιβιωτικούς).

 

Οι ευρωπαϊκές χώρες και η Ρωσία βλέπουν τις πρώην ανατολικές χώρες ως μια φυσική ζώνη αμοιβαίας προστασίας. Αλλά, οι Ηνωμένες Πολιτείες τις βλέπουν ως μέλη του ΝΑΤΟ, σαν μια ζώνη ανάσχεσης της Ρωσίας.

 

Ο Τζορτζ Κένναν, ο αρχιτέκτονας της πολιτικής ανάσχεσης της ΕΣΣΔ που με το «Μακρύ Τηλεγράφημά» του (1946), καθόρισε την πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην Σοβιετική Ένωση καθ’ όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πόλεμο, το 1997 προέβλεψε τις συνέπειες της πολιορκίας της μετα-σοβιετικής Ρωσίας από το ΝΑΤΟ, γράφοντας:

 

«Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ θα ήταν το πιο μοιραίο λάθος στην αμερικανική πολιτική από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου».

 

(George Kennan: «A fateful error». The New York Times, 5 Φεβρουαρίου 1997. Αναφ. από τον David Teurtrie, ερευνητή στο Εθνικό Ινστιτούτο Ανατολικών Γλωσσών και Πολιτισμών, στο άρθρο του με τίτλο «Οι αιτίες της ουκρανικής κρίσης» στη Le Monde Diplomatique, 22-02-2022, https://www.monde-diplomatique.fr/2022/02/TEURTRIE/64373 (σε μετάφραση στην Αυγή: https://www.avgi.gr/diethni/408656_oi-aities-tis-oykranikis-krisis )

 

7. 7. ΑΥΣΤΡΙΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΛΥΣΗ;

Στο κέντρο του χάρτη, σημειώνεται με μαύρο χρώμα η Αυστρία, μια χώρα που θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως «μοντέλο» για την έλλογη επίλυση της κρίσης στην Ουκρανία.

Το 1938, η Αυστρία ενσωματώθηκε στη ναζιστική Γερμανία (Ανσλους / Ένωση, 13 Μαρτίου 1938), που επικυρώθηκε με δημοψήφισμα (10 Απριλίου 1938), το οποίο επικύρωσε την Ένωση με τη ναζιστική Γερμανία με το πρωτοφανές ποσοστό 99,73%. (!!!) Το 1945 η Αυστρία κατελήφθη από τους Συμμάχους και μέχρι το 1946 ήταν χωρισμένη σε 4 ζώνες κατοχής των νικητριών δυνάμεων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως προβλεπόταν στη Συνθήκη της Μόσχας (1 Νοεμβρίου 1943). Αλλά αντιμετωπίστηκε ως χώρα που είχε καταληφθεί από τη ναζιστική Γερμανία και απελευθερώθηκε από τους Συμμάχους τον Οκτώβριο 1945. 

Στις 15 Μάϊου 1955, οι τέσσερις πρώην συμμαχικές δυνάμεις συμφώνησαν να αποδοθεί στην Αυστρία η ανεξαρτησία της (με τη Συνθήκη του Αυστριακού Κράτους) με τον όρο να παραμείνει ουδέτερη και να μη προσχωρήσει σε κάποιο στρατιωτικό οργανισμό (ΝΑΤΟ και Σύμφωνο της Βαρσοβίας). Έτσι, στις 26 Οκτωβρίου 1955, η Αυστρία ανακήρυξε τη μόνιμη ουδετερότητά της, η οποία ισχύει ως και σήμερα. Πράγμα, που συνεπάγονταν πολλαπλά οφέλη για την Αυστρία, ανάμεσα στα οποία και η επιβάρυνσή της με σχεδόν μηδενικές αμυντικές δαπάνες. 

Όμως, το 1986, με τις αποκαλύψεις για το εγκληματικό ναζιστικό παρελθόν του Κουρτ Βάλντχαϊμ (πρώην Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ) που εκλέχθηκε πρόεδρος της Αυστρίας, φάνηκε η ιστορία να ξαναστοιχειώνει την Αυστρία, φέρνοντας στην επιφάνεια τα φαντάσματα της γενιάς της ναζιστικής περιόδου, και δείχνοντας ότι το 99,73% του δημοψηφίσματος του 1938 δεν ήταν απολύτως «πειραματικό», όπως θέλησαν να το παρουσιάσουν εκ των υστέρων. 

Όπως έχει καταδειχθεί κατ’ επανάληψη από την Ιστορία, σε συνθήκες κρίσης, οι άνθρωποι ως μόρια μάζας (σ’ αντίθεση με τους ανθρώπους ως άτομα) συσπειρώνονται πάντοτε πίσω από κάποιον αδίστακτο και ανενδοίαστο δημαγωγό που τους υπόσχεται «σωτηρία», για να τους οδηγήσει, τελικά, στην κόλαση. 

Κι η επίγνωση αυτού του ιστορικού διδάγματος αποτελεί το έναυσμα των προβληματισμών που αναπτύσσω παρακάτω. Και τις διατυπώνω, έχοντας με πλήρη συνείδηση ότι «μιλώ μόνο εξ’ ονόματός μου, δίνοντας στον εαυτό μου το δικαίωμα της κριτικής και των προτάσεων» (Κ. Καστοριάδης), και ότι μιλάω έτσι, γιατί είμαι αυτό που είμαι και δεν μπορώ παρά να είμαι αυτό που είμαι.

 

8. 8. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΙΑ (1955) ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ (2022) 

Όπως γράφει υποστράτηγος ε..α. Νικόλαος Καρατουλιώτης, σε ένα προφητικό άρθρο του πριν από 10 χρόνια με τίτλο «Το ουκρανικό ζήτημα ως πεδίο γενικευμένης αντιπαράθεσης ΝΑΤΟ και Ρωσίας»: 

«Η ουκρανική κρίση η οποία ξεκίνησε ως πολιτική κρίση, στην συνέχεια εξελίχτηκε σε πεδίο αντιπαράθεσης γεωπολιτικών συμφερόντων Ανατολής και Δύσης, και κατέληξε στο σημερινό δράμα όπου η Ουκρανία βυθίζεται καθημερινά, όλο και πιό βαθιά στην δίνη ενός εμφυλίου πολέμου… Το μέγα ερώτημα είναι, εάν ο σημερινός εμφύλιος πόλεμος μπορεί να μετεξελιχτεί σε γενικευμένη στρατιωτική αντιπαράθεση ΝΑΤΟ και Ρωσίας…

Όπως είπε ο George Friedman, αναλυτής και διευθυντής  του Ινστιτούτου Stratfor (της CIA): «Πόλεμος στην Ουκρανία είναι πόλεμος στο κατώφλι της Ρωσίας, με περιορισμένους πόρους, σε ένα μέρος που έχει γίνει νεκροταφείο και άλλων στρατιωτικών φιλοδοξιών». 

Με βάση αυτά, o υποστράτηγος ε..α. Νικόλαος Καρατουλιώτης, παραθέτει 6 σενάρια για την επίλυση της Κρίσης της Ουκρανίας, ανάμεσα σ’ αυτά, το πλέον χειρότερο και απίθανο είναι η διαδοχική εισβολή της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία και η έκρηξη του Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που θα απειλήσει το ανθρώπινο είδος με εξαφάνιση ύστερα από χρήση πυρηνικών όπλων. Και ο επόμενος πόλεμος θα διεξαχθεί με πέτρες και ρόπαλα». 

Με τον, εκ των πραγμάτων, αποκλεισμό αυτού του καταστρεπτικού για όλους, σεναρίου, θα ήταν ίσως σκόπιμο να προβληματιστεί κανείς σε σχέση με την πιθανότητα της εφαρμογής στην Ουκρανία του Αυστριακού Μοντέλου: Μια ανεξάρτητη Ουκρανία, που απαγορεύεται να προσχωρήσει σε οποιοδήποτε στρατιωτικό συνασπισμό των δύο πλευρών, με την ουδετερότητα της εγγυημένη από τη Ρωσία και τις ΗΠΑ. 

Αυτό θα εξάλειφε οριστικά την απειλή ενός πολέμου στην Ευρώπη (που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε παγκόσμιο), θα επέτρεπε στη Ρωσία να αποφύγει την ολοκλήρωση της περικύκλωσής της από το ΝΑΤΟ, θα καθόριζε στο ΝΑΤΟ τα όριά του, και θα διασφάλιζε στην Ουκρανία την ειρηνική ανάπτυξή της, απαλλαγμένη από το σημαντικότερο μέρος του καρκινώματος των αμυντικών δαπανών. 

9. 9. ΗΠΑ: ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΜΠΟΔΙΟ ΤΗΣ ΛΥΣΗΣ 

Μοναδικό εμπόδιο γι’ αυτή την εξέλιξη είναι η αμερικανική εξωτερική πολιτική χαρακτηρίζεται από μια αλυσίδα λαθών στη μετα-σοβιετική εποχή: Από τις τραγικές επεμβάσεις (και αποχωρήσεις) στο Ιράκ και το Αφγανιστάν μέχρι τις «πορτοκαλί επαναστάσεις» στη βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή που, αφού τις υποκίνησαν με κάθε τρόπο, εν συνεχεία τις εγκατέλειψαν με αποτέλεσμα την ανατροπή της ισορροπίας δυνάμεων που ίσχυε μέχρι τότε σ’ αυτές τις περιοχές.

Όπως γράφει ο George Friedman:

«Εάν η Γερμανία και η Ρωσία συνεχίσουν να κινούνται προς μια ευθυγράμμιση, τότε οι χώρες ανάμεσα στην Βαλτική Θά­λασσα και την Μαύρη Θάλασσα (αυτές που κάποτε ονομά­ζονταν Intermarium: οι χώρες που σχηματίζουν έναν διάδρομο στην κεντρική Ευρώπη - Βαλτικές Δημοκρατίες, Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Ρου­μανία, Βουλγαρία) θα γίνουν απαραίτητες για τις Ηνω­μένες Πολιτείες και την πολιτική τους…

Η Ρωσία δεν απειλεί την παγκόσμια θέση της Αμερικής. Αλλά η πιθανότητα και μόνο να συνεργαστεί με την Ευρώπη και ειδικότερα με την Γερμανία, δημιουργεί την πιο σημαντική απειλή, μια μακροπρόθεσμη απειλή που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Οι Ηνωμένες  Πολι­τείες δεν μπορούν να περιμένουν να παίξει η Γερμανία τον ρόλο που έπαιζε στον Ψυχρό Πόλεμο, ως το σύνορο απέναντι στην σοβιετική αυτοκρατορία.

Την επόμενη δεκαετία, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να δουλέψουν για να κάνουν την Πολωνία αυτό που ήταν η Γερμανία την δεκαετία του 1950, αν και η ρωσική απειλή δεν θα είναι το ίδιο σημαντική, δυναμική ή μονοχρωματική όσο ήταν τότε.

Την ίδια στιγμή που η γεωπολιτική αντιπαράθεση συνεχίζεται, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία θα συνάψουν οικονομική και πολιτική συνεργασία αλλού. Δεν είναι ο Ψυχρός Πόλεμος που γνώρισε η προηγούμενη γενιά. Οι δύο χώρες κάλλιστα μπορούν να συνεργαστούν στην Κεντρική Ασία ή ακόμη και στον Καύκασο, ενώ θα συ­γκρούονται μεταξύ τους στην Πολωνία και τα Καρπάθια».

[George Friedman (2011): Η Επόμενη Δεκαετία. Εκδόσεις Ενάλιος, 2013]

 

Θα πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου την κωδικοποίηση της γεωπολιτικής σε λίγες φράσεις, από τον Θουκυδίδη (πέθανε το 395 π.Χ.), τον πατέρα της γεωπολιτικής, που η παρουσία του βαραίνει διαρκώς στη ζωή μας επί 2.400 χρόνια:

«Έχοντας υπόψη τους πραγματικούς σκοπούς του καθενός και ξέροντας ότι στις ανθρώπινες σχέσεις, τα νομικά επιχειρήματα  έχουν αξία όταν εκείνοι που τα επικαλούνται είναι περίπου ισόπαλοι σε δύναμη και, ότι αντίθετα, ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμή του  και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του το επιβάλλει η αδυναμία του».

Θουκυδίδης: Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου (μετάφραση Ελευθέριος Βενιζέλος και Άγγελος Βλάχος – και οι δύο μεταφράσεις, στις εκδόσεις Βιβλιοπωλείο της «Εστίας»).

Αυτό είναι ένας χρήσιμος οδηγός για την κατανόηση του διεθνούς σκηνικού και της διεθνούς αρχιτεκτονικής της ισχύος, στο πλαίσιο των οποίων είναι υποχρεωμένη να λειτουργεί κάθε χώρα.

Κλεάνθης Γρίβας

22-02-2022

Σάββατο 19 Μαρτίου 2022   

Κύτταρο Live

Νανά Μπινοπούλου: Φωνή / Βασίλης Ρακόπουλος: Κιθάρα

Δημήτρης Χουντής: Πνευστά / Πέτρος Κούρτης: Κρουστά

Φιλική συμμετοχή: Γιάννης Ζουγανέλης

--------------------------------------

Το Σάββατο 19 Μαρτίου, το Κύτταρο live θα φιλοξενήσει μια σπουδαία μουσική παρέα σε μια βραδιά αφιερωμένη στα τραγούδια της Αρλέτας.   

Ο Βασίλης  Ρακόπουλος, στενός φίλος και συνεργάτης της για πολλές δεκαετίες, και η  Νάνα Μπινοπούλου, μαζί με τους εκπληκτικούς μουσικούς Δημήτρη Χουντή και Πέτρο Κούρτη, ξαναζωντανεύουν τραγούδια της Αρλέτας και των αγαπημένων της συνθετών Μάνου Χατζιδάκι και Γιάννη Σπανού. Στη βραδιά συμμετέχει ο ο Γιάννης Ζουγανέλης.

Αγαπημένα τραγούδια της Αρλέτας όπως το «Μια φορά θυμάμαι», «Η σερενάτα», «Ο λύκος», «Χάρτινο το φεγγαράκι»  ανανεώνονται  μέσα από μια ευαίσθητη και σύγχρονη αυτοσχεδιαστική προσέγγιση.  Η κιθάρα του Βασίλη Ρακόπουλου, ο αιθέριος ήχος των πνευστών του Δημήτρη Χουντή και τα κρουστά του χαρισματικού Πέτρου Κούρτη , δημιουργούν στιγμές ιδιαίτερης αισθαντικότητας καθώς πλαισιώνουν  διακριτικά, την όπως πάντα σταθερή στις αρχές του ποιοτικού τραγουδιού, ερμηνεία της Νάνας Μπινοπούλου.  

Για το πως ξεκίνησε  το τσάι γιασεμιού ως ιδέα και τελικά έγινε πράξη, λέει χαρακτηριστικά ο Βασίλης Ρακόπουλος: «Πάντα διερωτώμουν κατά πόσο ένα αφιέρωμα μπορεί να βοηθήσει την διάδοση ενός καλλιτεχνικού έργου. Όμως, παρά τις επιφυλάξεις μου για τα αφιερώματα και τους διθυράμβους σε καλλιτέχνες που έφυγαν, μετά την επαφή μου με τη Νάνα, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε για να αποδώσουμε φόρο τιμής στην αγαπημένη μας φίλη, εξυπηρετώντας ταυτόχρονα την δική μας εσωτερική ανάγκη αισθητικής συνύπαρξης και επικοινωνίας σε ένα ποιοτικό πλαίσιο.»

Info:

Σάββατο 19 Μαρτίου:

Κύτταρο Live - Ηπείρου 48 & Αχαρνών

www.kyttarolive.gr

210 8224134 – 697 764 1373

& Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.  

Είσοδος: 21.00

Έναρξη: 22:00

Εισίτηριο: 15€

Προπώληση εισιτηρίων:

VIVA.GR- Viva Spots

Το εισιτήριο αφορά αποκλειστικά την είσοδο στον χώρο (μπαρ)

Για κράτηση θέσης καθήμενου σε τραπέζι επικοινωνήστε στο 210 8224134

Φιάλη ποτού: 60€ (ανά τέσσερα άτομα) / Φιάλη κρασί: 30€ (ανά δυο άτομα)

Ο κάτοχος του εισιτηρίου, βάση της σχετικής νομοθεσίας, υποχρεούται να επιδείξει κατά την είσοδο: [α] ταυτότητα [β] πιστοποιητικό εμβολιασμού κατά του Covid-19 ή [γ] πιστοποιητικό νόσησης Covid-19 που εκδίδεται τριάντα (30) ημέρες μετά από τον πρώτο θετικό έλεγχο και η ισχύς του διαρκεί έως ενενήντα (90) ημέρες μετά από αυτόν.

 

Τετάρτη 9 Μαρτίου στο Half Note Jazz Club Στις 21:30  Μια συναυλία αφιερωμένη με αγάπη και τιμή στη γυναίκα, την άχρονη και διαχρονική. Η World Jazz βοκαλίστρια Αγγελική Τουμπανάκη μαζί με τέσσερις αγαπημένους και εκλεκτούς μουσικούς της παραδοσιακής και τζαζ μουσικής σκηνής τους Γρηγόρη Ντάνη στην κιθάρα, Απόστολο Καλτσά στο μπάσο, Ηλία Δουμάνη στα τύμπανα και Γιώργο Μακρή στη γκάιντα, δημιουργούν μια μουσική παράσταση αφιερωμένη  στη γυναίκα των τόπων και των χρόνων. *Μέρος των εσόδων θα δοθεί για την ενίσχυση του Κέντρου Διοτίμα, γυναικεία οργάνωση για τα έμφυλα δικαιώματα και την ισότητα και συγκεκριμένα την υποστήριξη υπηρεσιών νομικής βοήθειας σε επιζώσες έμφυλης βίας.     Παραγωγή: Half Note Jazz Club & Toubanaki Music Projects Facebook event  - Half Note

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη

στις 21:00

 

Η παράσταση “Talk Show”, η καφκική κωμωδία τηλεοπτικής (υπο)κουλτούρας του Βασίλη Μαγουλιώτη (που υπογράφει με το συγγραφικό ετερώνυμο “Suyako), σε σκηνοθεσία του Γιώργου Κουτλή, από τη Δευτέρα 7 Μαρτίου θα παρουσιάζεται στο θέατρο ΑΠΟΘΗΚΗ. Στην παράσταση πρωταγωνιστούν ο Στέλιος Ιακωβίδης, ο Άρης Μπαλής και ο Πανάγος Ιωακείμ.

HOST: “Καλησπέρα σας κυρίες και κύριοι και καλωσορίσαμε όλοι στην υπέροχη φάση που γίνεται εδώ δε με ξέρετε το ξέρω δε σας ξέρω και το ξέρετε κι ό,τι γίνει εδώ απόψε παρακαλώ ας μείνει μεταξύ μας μη βγούμε παραέξω δεν είναι αστεία αυτά τα πράγματα μας βλέπουνε και μικρά παιδιά μη μας δούνε θα δούνε τι κάνουμε και θα πάνε να το κάνουνε στο σπίτι και θα βρούμε κάνα μπελά.”

Ένα συναρπαστικό late-night talk show επί σκηνής, με έναν εκκεντρικό οικοδεσπότη,  πολλές εκπλήξεις, ξεκαρδιστικά παιχνίδια και πολλά, πολλά δώρα! Το μόνο πρόβλημα είναι ότι ο καλεσμένος δεν ξέρει γιατί βρίσκεται εκεί… Και δεν του είναι καθόλου εύκολο να καταλάβει…

HOST: (τραγουδάει Bob Dylan) Something is happening here, but you don’t know what it is... Do you, mr Jones?

Μέσα από μια φαινομενικά ακίνδυνη τηλεοπτική συγκυρία, βουτάμε σε ένα μυστήριο, κωμικό πανδαιμόνιο πληροφοριών, μέχρι να γκρεμιστούνε όλα και να μείνει μόνο το κουκούτσι:  Γιατί είμαι εδώ; Τι είναι εδώ; “Τι συναισθήματα σου προκαλεί η θέα ενός αναποδογυρισμένου χρυσομπάμπουρα στο μπαλκόνι σου μες στο κατακαλόκαιρο;”

Ο μηχανισμός ενός τηλεοπτικού Talk Show.

Ο μηχανισμός της ζωής.

 

Συντελεστές παράστασης:

Κείμενο: Suyako

Σκηνοθεσία: Γιώργος Κουτλής

Σκηνικά - Κοστούμια: Άρτεμις Φλέσσα

Μουσική: Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης

Βίντεο - φωτογραφίες - artwork: Χρήστος Συμεωνίδης

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Κουτσιούμπα

Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Αγγελική Βασιλοπούλου Καμπίτση 

Παραγωγή : Olympia culture IKE, ΙΑΝΟΣ ΑΜΚΕ

 

Παίζουν: Στέλιος Ιακωβίδης, Άρης Μπαλής, Πανάγος Ιωακείμ

Ευχαριστούμε πολύ τη visual artist Αγγελική Γερμακοπούλου για το 3d animation "Moon over the sea".

Η παράσταση έχει επιχορηγηθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού

Διάρκεια παράστασης : 60 λεπτά

Γενική Είσοδος : 12 ευρώ          Αγορά Εισιτηρίων Viva.gr

https://www.viva.gr/tickets/festival/theater/talk-show/

 

Θέατρο Αποθήκη: Σαρρή 40, Ψυρρή

Τηλέφωνο : 210.3253153